στερρόπυργος

-ον, Μ

αυτός που έχει στερεούς, γερούς πύργους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < στερρός άλλος τ. τού στερεός + πύργος (πρβλ. καλλί-πυργος, πολύ-πυργος)].